Po zastosowaniu promieniowania UV-C zostają zniszczone żywe bakterie i następuje inaktywacja wirusów poprzez interakcję światła ultrafioletowego z cząsteczkami RNA i DNA patogenów. Światło UV-C przenika do komórek i uszkadza kwas nukleinowy, rozbijając DNA mikroorganizmów i RNA wirusów np. SARS-CoV-2. Dzięki temu patogeny tracą zdolność do reprodukcji i przestają być groźne dla człowieka. Bakteriobójcze promieniowanie UV-C osiąga największą moc przy długości fali 254 nm.

Oddziaływanie światła UV-C na tkanki biologiczne ma charakter fotochemiczny, a jego rezultat biologiczny zależy od ilości pochłoniętego promieniowania, długości fali oraz rodzaju eksponowanej tkanki biologicznej. Co to oznacza w praktyce? Użycie światła UV-C w autonomicznych UVD Robotach do dezynfekcji sal pacjentów i sal operacyjnych w szpitalach zmniejsza ryzyko przeniesienia patogenów ze środowiska na pacjentów i ogranicza ryzyko zakażenia.